12 Eki 2009

Bazı zaman, zaman zaman hatta çoğu zaman sonlandırmayı düşündüğüm bir hayatım var. Yeniden başlat olmasını istediğim anlar yaşıyorum...
Kıytırık bir şırınganın damarlarımda dolaştıracağı havanın bana vereceği 1 dakikalık zevkle gideceğim ölüme o kadar muhtaç ettim ki kendimi insanları anlamaya çalışarak...

Arabesk yaşadığımı söylüyorlar, oysa ki arabesk bir filmdir bence... Azıcık Pollyanna olmalıymışım; hayatın elinden tam 4 kere ölümden döndürdüğüm Pollyanna'yı 5.de sırtına yediği kırbaçların açtığı yarıklardan oluk oluk kan kaybederken kurtaramadığımı bildikleri halde hemde...

Buraya yazıyorum artık, yastık altı defterlerimi çalan var, tükenmez dedikleri kalemlerimi kemirerek yok edenler var...

Kimse okusun diye yazmıyorum bunları sadece içimde sıkıştılar hepsi o!

2 yorum:

  1. hepimizin çalınan defterleri var, en azından bizim gibi düşünenlerin. polyanayı ya da kendini imha etmekle kurtulacak mısın? sanmam. üstelik zaten bir gün yaşayacağım ölüm anını neden öne alayım ki? yapabileceğim o zamana kadar keyfini sürmek eziyetini çekmek, yaşamak kısaca.

    YanıtlaSil
  2. Kendimi imha etmekle kurtulacağımı bilsem saniye geçirmem, ama bilincindeyim... bu kaçıncı bayrak çekişim adına isyan denilen, bu kaçıncı zayi kesilen biletim... Şu hayatın keyfini herkesten çok sürdüm ben ama eziyetinide bi okadar yaşadım artık yapılacak bişey kalmadı ki... =)

    YanıtlaSil

Sen de bir şey söyle...