Zamana karşı direnmek nasıl bi duyguymuş anladım...
Hem geçmesin hem biran önce bitsin dediğin yerdeyim, tam o noktada...
Kırdım çarkını feleğin, "tak" dedi kemiğime vurduğu bıçak ! Bir o kadar da özledim seni, sızlayan kemiğimin acısında...
Bir adın olmalı kareli defterlerime yazmam gereken, bir yüzün olmalı düşlerime bulaşan... Bir neden olmalı seni bulunduğun yerde bensiz bırakan, belki bir GÜÇ!, terk edilmiş yüreğimde yaşam belirtisi göstermeme önayak olacak...
Kelimelerimi uzadıkça kabalaştıracak bir kin olmalı...!!! Ve sen tam ortasında olmalısın bu hümanist isteklerimin...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sen de bir şey söyle...