31 Tem 2011

Balkon


Yine ordayım!
Yıllar önce çocukluğmu harcadığım 4 apartman arasından gökyüzündeki yıldızları görmeye çalıştığım balkonda..

İçime çekiyorum geçmişi..

...

Sonra bir yokoluş başlıyor.. Çocukluğunu, gözyaşlarını hatta yaşlarını yok eden o balkonda yok olmak istersin..
Geç değil!

Kime sığınsan gitmek için bahanesi vardır. Karşı apartmandaki çocuğun bir gece dediği gibi; 'çok safsın'.. Saf mıyım yani?

..tım belki! Salaktım, saftım evet. Ama bu balkona ben neler sığdırdım..! Acıyan yanlarımı çitleyip aşağıya attım..
Yüreğimi astım parmaklıklarına, çektim uykuları üzerimi örttüm.. Çok küçüktüm.. Ben bu balkona neleri gömdüm.. Anlamadınız!

Bir yıldız kaydı işte!
Sanki yıl gibi izledim onu.
Süzüldü yaşım gibi gözümden..

Uyku çağırıyor.. Hadi çocukluğum gel..!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Sen de bir şey söyle...