Sadece ellerimi tutabilmesini istedim,
Aslında hiç yanımda olamayacak birinden...

Sonra tutup kolundan fırlattım onun için kurduğum hayallerimi bir bir...
Gün gün ölüyor aslında saçma sevgimiz.
Güya farkında değilmişiz...

Şimdi, karşımda resmin... Ne dokunabildiğim ne hissedebildiğimsin... Sen adına çapkınlık yakıştırılmış bir bedensin sadece...
Öyle ruhsuz...

Bekle!
Bitmedi daha!
Hiç oturup yüzleştin mi acizliğinle?
Hiç düşündün mü kaç beden büyüktü bu yük sana...
Bu son duble şerefine, mutlu kal.

Haydi çekil şimdi yarınlarımın önünden!
Dikilme bir gölge gibi sevinçlerime!
Sevemiyorsan, beceremiyorsan...
Neyse...
Bit sadece...