Üfle anne! Mumlar senin...

Neden!
Anne, neden!

Kalkıp birileri neden olduğunu açıklasın bana.. Bu nasıl bir yangın, bu nasıl bir sızı..
Ellerini bile hatırlamadığın bir insana duyulan nasıl bir sevgi bu..
Neresinden görünmüyor bu bağ..

Nerdesin!
Anne, nerdesin!

Oturup anlatsın birileri sebebini.. Hangi affedilmez günahımın bedeli yokluğun..
Kime ne yapmışım ki Rabbim muhtaç etmiş sevgine.. Söyleyin hadi!
Nerede adalet dediğiniz?

Yanımda olsaydın, böyle savunmasız mı olurdum hayata..
Yanımda olsaydın, bu kadar büyük mü olurdu kalbimdeki delik!
Şimdi kimi denk getirsem o boşluğa tam oturmuyor..

Motomot çevrilmiyor yokluğunun tabiri..
Yalnızım..
Bir yanım eksik bu yüzden.. Resimlerde bile..



Anne!

Yarım kalanlar var içimde.. Aklımda.. Düşüncelerimde.. Hayallerimde..
Kimin şerefine içtiğim bu acı!
Beynime yaptığım kaçıncı intihar saldırısı!

Mumlar yanıyor içimde.. Akıyor tüm sinirlerime.. Damla damla..

Üfle anne!
Mumlar senin "YAŞASAYDIN" 46. yaşını kutlamak için..
İçimi yaksa da..
Doğum günün...
Doğum gün...
Doğ...

Lanet olsun!

Sadece ellerimi tutabilmesini istedim,
Aslında hiç yanımda olamayacak birinden...

Sonra tutup kolundan fırlattım onun için kurduğum hayallerimi bir bir...
Gün gün ölüyor aslında saçma sevgimiz.
Güya farkında değilmişiz...

Şimdi, karşımda resmin... Ne dokunabildiğim ne hissedebildiğimsin... Sen adına çapkınlık yakıştırılmış bir bedensin sadece...
Öyle ruhsuz...

Bekle!
Bitmedi daha!
Hiç oturup yüzleştin mi acizliğinle?
Hiç düşündün mü kaç beden büyüktü bu yük sana...
Bu son duble şerefine, mutlu kal.

Haydi çekil şimdi yarınlarımın önünden!
Dikilme bir gölge gibi sevinçlerime!
Sevemiyorsan, beceremiyorsan...
Neyse...
Bit sadece...