12 Ağu 2009

HARCAMAYA CESARET EDEMEDİĞİM SON BOZUKLUĞUMSUN...

-Kahretsin! Yine geç kaldım.
Yatağından fırlayıp giyecek bişeyler bulmak için garderopunun kapısını açmasıyla, annesini sözünü dinlemeyip dolabına tıktığı elbiselerinin altında kaldı. Sinirin ve çaresizliğin yarattığı bir ahh! sesi çınlattı evi. Koşarak kapıdan giren annesi gördüğü manzaranın karşısında gülmeye başladı. Annesinin bu kahkahaları Rosa yı daha da sinirlendirmişti. Tüm gücünü toplayıp püsküren lav gibi çıkardı başını kıyafetlerin arasından. Annesine baktı ve "
haklı çıktığın için mi gülüyorsun yoksa 3. elemeye geç kaldığım için mi?" dedi.
Annesi birden kızının bunca zaman aslında onu ne kadar yanlış anlamış olduğunu farketti ve istemdışı bir kas gevşemesi sonucu kaşlarını çattı. Rosa bunuda annesine aşırı tepkili davranıp yaptığı saygısızlık yüzünden olduğunu düşünüp sesini çıkarmadan elbiselerin altından çıktı ve eline ne gelirse üzerine geçirmeye başladı.

------------O------------

Jhonnaten herzamanki masumiyeti ve endişesiyle elinde giriş belgeleri bahçe salonun dış kapısında bir o yanabir bu yana deli gibi gidip gelerek Rosa'yı bekliyordu. Rosa kapıya kadar koşarak gelmiş olmasına rağmen sanki normal bi vakitte gelir gibi birden yavaşlayıp yürümeye başladı.Çünkü Jhonnaten'ın ona neler diyebileceğini tahmin ediyordu. Nitekim öylede oldu. Demir kapının arkasında Rosa belirince Jhonnaten ona doğru hem masum hem kızgın hem endişeli bi şekilde yürürken:
-Nerde kaldın? 2 kişi sonra sıra sende. Bunu birdaha yapma beni herseferinde korkutuyorsun...
Rosa yaptığının Jhonnaten'ı ne kadar üzdüğünü görünce ondan özür dilemek için ağzını açtı ama kendisinin bile inanamadığı "Her seferinde beni beklemek zorunda değilsin!" cümlesi döküldü dudaklarından...
3 sendir tanıdığı ve her zor zamanında ona destek olan, onu koruyan kollayan hatta o aptal Walkerların partisine katılması için annesinden onun için izin alan ve sırf o partide onu yalnız bırakmamak içn ertesi günkü sınavına yetişemeyen belkide babasından sonra güvendiği tek erkek olan bu adamı kırdığını anladığında çok geçti... Jhonnaten tek bir kelimesöylemeden deniz mavisi gözlerindeki dalgaları alarak çoktan ayrılmıştı ordan...

...


Sayfa/1

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Sen de bir şey söyle...