Tam zamanlı mutsuzluğumun arasında part-time bir mutluluk ararken, köşe başında gözleri yuvalarından çıkartılarak öldürülmüş bir köpek yavrusunun sızısında ayıldım hayata...
Küçüktüm... Gerçekten küçüktüm... Yüreğim bir canlıya budenli zarar verebilecek bir yaratık olduğunu kabullenemiyordu... Olayı anlamaya çalıştım, nedenleri düşündüm niçinleri sonra... Küçücük kalbim öyle çok acıyordu ki; sanki aynı anda tam da aynı yere 9mm 'likle ateş ediyorlardı...
Yürüdüm sonra... onu öylece bıraktım orda...
Kapılarımı açtığımda hayata; artık benim için çok geç kalınmıştı...
Şimdi ise vicdanımın sesini kıstım, hiç acımam yok yaklaşmayın yakarım !!!...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sen de bir şey söyle...