Hadi sevgilim, kalk göm beni...

Bilincimin 7. katında durdu hayallerim, kapısı açıldığında beyaz bir ışık yoktu içeride... Uygun adım sızdılar içeri, gece görüşü gözlerim yol gösterdi ısı dağıtan korkularımı bulmaya...

Termal korkulara sahip zararsız içeriğimde dolaştı hayaller... G3'ler vardı ellerinde vurmak için karşılarına çıkan ilk fobimi menzil ayırdetmeksizin...
Savaş başlıyordu içimde silah sesleri gelmeye başladı... Beynim... Beynim belkide maruz kaldığı en kötü sesleri duyuyordu... İçimde ölen birileri vardı... Tam beynimde... Düşüncelerim... Hayallerim... İsteklerim... İsteyemediklerim... Bir bir ölüyorlardı...

Avuçlarım terliyor sevgilim uyan! Başım, başım nasılda dönüyor... Ne zaman bitecek bu kanlı sesler? Hangi uyunamadığı için yapılan bomba bitirecek bu savaşı? Peki ya kim kaldıracak içimdeki bu enkazı ?
Hangi namaza yetişecek içimdeki ölenler? Hangi imam kıldıracak beynimdeki hristiyan namazı?

Gözlerimden düşüyor ölenler... Avuçlarımdaki tere karışıyor ümitlerim...

Cenaze töreni başlıyor... Hadi sevgilim, kalk göm beni...