Sende benim kadar yorgun musun? dedi usulca omzuma dokunarak...
Başımı kaldırıp yüzüne baktığımda aslında ne kadar yorgun olduğumu hissettim.
Çamurlanmış ayakkabılarına odağımı aldım sonra; evet dedim...
Arkasına bastığı ayakkabılarıyla yavaşça döndü ve geleceğim dedi...
Yıllar sonra...
Bu yüzdendir hala başım önümde bekleyişim... Bu yüzdendir yıllardır sessiz kahkahalarım... Bu yüzdendir geleceğim diyenleri sevmeyişim... Bu yüzden ben yıllardır gülerken kan ağlarım...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Evet bazen sevgi yetmez...
YanıtlaSilve yoruluruz o zaman...
öyleki...çamurlarını dahi temizleyemeyiz ayakkabılarımızın...ve üstüne basılı giyilen ayakkabılar hazırdır her zaman giyilip çıkarılmaya...ve hiçbir zaman gelmeyecektir ayakkabısını topuğuna basarak giyenler...biliyorsun...ve hüzün güzelleştirir ancak aşkı...
teşekkürler Melis...ancak birşey: son tümcenin üzerinde biraz daha çalış bence...gülerken kan ağlamanın yerine daha sana özgü bir imge yaraşır bence...görüşmek dileklerimle..kal sağlıcakla...sevgiler...
Teşekkür ederim abim, düşüncelerime bu kadar yakın birinin olması ne hoş... Söylediklerini dikkate alacağım... sevgiler..
YanıtlaSil